Vegetarische vleessoep, gers en Coca-Cola

Hallo allemaal
Weer een update vanuit Ulan Bator.
Hier gaat alles nog steeds heel goed! Mijn gastgezin is superaardig, en we beginnen elkaar steeds meer te begrijpen in Engels, Mongools en lichaamstaal door elkaar heen. Donderdag had mijn gastmoeder visite en ik zat er even bij, die dachten zelfs dat ik Mongools begreep omdat ik snapte wat mijn gastmoeder bedoelde ;-)

Bij Coca-Cola mocht ik deze week met verschillende afdelingen mee om te kijken hoe dat hier ging. Woensdag ben ik met de marketingafdeling meegegaan en we hebben allerlei supermarkten en mini-winkeltjes bezocht om te kijken of ze de Coca-Cola producten wel goed hadden uitgestald. Donderdag met ik met de sales-afdeling meegeweest die bestellingen opneemt in de buitenwijken van Ulan Bator (UB zoals t hier genoemd wordt), de ger-districten. Hier wonen dus nog heel veel mensen in een ger, een tent waar de nomaden in wonen. Echt superinteressant! Wel raar, rij je over onverharde wegen tussen de tenten door en dan staat er weer een winkeltje waar ze Coca-Cola verkopen! Of het een vooruitgang is, weet ik nog zo net niet.. (Al moet ik eerlijk zeggen dat ik blij ben als ik een keer Coca-Cola kan bestellen in plaats van altijd maar die melk-thee..)
Ik ging er ook van uit dat in die buitenwijken arme mensen woonden, maar dat blijkt helemaal niet zo te zijn. Het zijn mensen die het daar veel fijner en rustiger vinden dan in het centrum van UB (kan ik me wat bij voorstellen..). Er stonden ook hele mooie huizen tussen! AL was het wel heel vies, overal lag rotzooi en in een hoek zelfs een dode straathond..
's Middags gingen we ergens lunchen. Ze wisten dat ik geen vlees eet, dus vroegen we in het restaurant iets vegetarisch. Toen kreeg ik groentesoep, maar vond halverwege toch een stuk vlees.. Dat bevestigde ook mijn vermoeden dat al die kleine stukjes in de soep toch vlees waren.. Heb het maar genegeerd en de soep wel opgegeten (behalve dat grote stuk).

Vrijdag was helemaal leuk, toen mocht ik met de Coca-Cola vrachtwagen mee om de bestellingen rond te brengen! Ik ging met 2 jongens mee, kon helaas hun naam niet onthouden... De ene sprak redelijk Engels en met de andere kon ik wel met handen en voeten communiceren. Hebben veel lol gehad en muziek geluisterd (zelfs Abba is hier doorgedrongen...). Aan het eind van de dag wilden ze op de foto met hun bus. We waren nog een andere CC-vrachtwagen tegengekomen, zij wilden ook op de foto. Het leek net of ze nog nooit een fototoestel gezien hadden! Iedereen wilde op de foto met 'zijn' vrachtwagen, en ging eerst zijn haar even goeddoen.. Eentje haalde zelfs zijn mooie jasje tevoorschijn.. Erg grappig!
En daarna ben ik met de Coca-Cola bus weer thuisgebracht.

Verder nog wat impressies van UB:
-de bussen zijn supervol! Ik moet 's ochtends met de bus naar mijn werk, dat is echt een hele ervaring. Stel je lijn 11 voor, en dan nog 10x zo vol! Ik heb ook al een keer mijn halte gemist omdat ik er echt niet uit kon komen. Gek om te zien hoe die normaal erg relaxte en vriendelijke Mongolen veranderen in een stel wilden als ze de bus in moeten!

-het is een heel bijzonder straatbeeld: erg westers geklede mensen, daar tussendoor iemand in traditionele kleding, een del, en dan weer een monnik in een mooi gewaad, en daaronder Nikes!

-(mama, even dit stukje overslaan.. je merkt het vanzelf wel straks ;-) de straat oversteken is levensgevaarlijk! Het is nog erger dan Lima. Je kijkt of je van de ene kant kan, dan steek je de helft van de straat over, en dan blijf je in het midden van de straat wachten tot je ook de rest over kan steken.. Doodeng!

-het is hier nogal vies, alles wordt gewoon op straat gegooid, dus overal ligt troep.

-de Mongolen hebben nogal andere gewoontes: ze spugen op straat (oke, dit doen helaas sommige Nederlanders ook..) (maar hier wordt van te voren ook nog eens lekker gerocheld..), ze slurpen, en het ergste: ze blazen zo op straat hun snot uit hun neus...

Nou heb nog veel meer te vertellen, maar dit is al een veel te lang stuk...
zal nog even wat foto's toevoegen.

Liefs,
Winnie